News
Zysk ze sprzedaży nieruchomości przeznaczony na spłatę kredytu i zakup działki bez PIT
„Przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytej przed upływem pięciu lat można przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego i zakup kolejnej nieruchomości bez konieczności zapłaty podatku dochodowego. Trzeba jednak spełnić pewien warunek. Chodzi o realizację własnych celów mieszkaniowych – potwierdza to najnowsza interpretacja Krajowej Informacji Skarbowej.
Czy po uzyskaniu dochodu ze sprzedaży nieruchomości wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego, jeżeli środki te podatnik przeznaczy na spłatę kredytu hipotecznego w obecnie zamieszkiwanej nieruchomości oraz nabycie działki budowlanej? Takie pytanie skierował do organów skarbowych podatnik, który zamierzał dokonać zmian w swoim stanie majątkowym.
We wniosku o interpretację wyjaśnił, że jest jedynym właścicielem nieruchomości, którą nabył w 2017 roku i zamierza sprzedać w roku bieżącym, czyli przed upływem pięciu lat, w związku z czym istniałaby konieczność zapłaty podatku od przychodu. Jest on współwłaścicielem drugiej nieruchomości, w której 50 proc. udziału należy do niego, a drugie 50 proc. nabył wraz z małżonką na współwłasność małżeńską i w niej zamieszkuje. Obydwie nieruchomości są obciążone kredytem hipotecznym. Małżonkowie planują po zbyciu nieruchomości kupić działkę budowlaną i wybudować dom w okresie pięciu lat od nabycia – do końca 2027 roku. Mają zamiar zamieszkiwać w tym domu.
Przychodem ze zbycia nieruchomości podatnik zamierza pokryć spłatę kredytu hipotecznego obecnie zamieszkiwanej nieruchomości. Pozostałą część przeznaczy na zakup działki budowlanej. Mąż nie posiada innych nieruchomości, a żona ma kawalerkę nabytą przed zawarciem związku małżeńskiego.
Zdaniem podatnika, wszystkie opisane wydatki mieszczą się w zakresie wydatków na własne cele mieszkaniowe. Wątpliwości budzi wydatkowanie kwoty przychodu ze sprzedaży mieszkania na kilka różnych celów, jednak wszystkie one prowadzą do poprawy sytuacji mieszkaniowej rodziny i są wydatkami na własny cel mieszkaniowy. Zdaniem podatnika, nie będzie obowiązku zapłaty podatku.
- Kwoty zwolnienia trzeba wykazać w zeznaniu
W interpretacji z 19 września bieżącego roku dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko podatnika za prawidłowe (nr 0113-KDIPT2-2.4011.574.2022.2.MK). Stwierdził, że podatnik może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w 2017 roku, w związku z przeznaczeniem i wydatkowaniem przychodu z tego tytułu na spłatę kredytu na zakup innego lokalu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje z rodziną, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 pkt 2 lit. a ustawy o PIT.
Zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadać udziałowi poniesionych wydatków na spłatę kredytu mieszkaniowego, w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.
Stwierdził, że jeżeli planowane odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi przed upływem pięciu lat od jego nabycia, to będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT. Wydatkowanie przychodu ze sprzedaży wspomnianego lokalu w części, którą podatnik przeznaczy na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym dokona wspomnianej sprzedaży, może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o PIT. Podatnik nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, natomiast będzie musiał wykazać kwotę korzystającą ze zwolnienia w zeznaniu podatkowym.
2.Eksperci: Stanowisko korzystne dla podatników
Moim zdaniem organ słusznie powołał się na przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wskazując na wspólność majątkową pomiędzy małżonkami zwalniając wnioskodawcę z proporcjonalnie osiągniętych przychodów ze sprzedaży własnej nieruchomości na spłatę kredytu mieszkania, w którym obecnie zamieszkuje wraz z rodziną. Dokonując sprzedaży nieruchomości zaspokaja on własne potrzeby mieszkaniowe co wynika z przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – wskazuje dr Mateusz Gogol, doradca podatkowy w kancelarii Głowacki i Wspólnicy.
Ekspert zauważa, że wnioskodawca de facto spełnia wymogi zwolnienia przedmiotowego na własne cele mieszkaniowe. – Stanowisko organu podatkowego na gruncie nowych przepisów przedstawione w interpretacji jest jak najbardziej prawidłowe – podkreśla dr Mateusz Gogol.
Kolejny ekspert wskazuje, że wydana interpretacja po raz kolejny wyjaśnia uzasadnione wątpliwości kredytobiorców, czy mogą skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego w sytuacji wydatkowania środków na spłatę kredytu hipotecznego obecnie zamieszkiwanej nieruchomości.
Organ słusznie uznał, iż wydatkowanie przez podatnika przychodu ze sprzedaży nieruchomości w części, którą przeznaczy na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym dokona ww. sprzedaży, może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o PIT- podkreśla Aleksandra Medlarska, adwokat i doradca podatkowy.
Ekspertka wskazuje jednak, że należy pamiętać – co po raz kolejny podkreślił organ – iż tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy , a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 30a ustawy o PIT pozwala na zastosowanie rozpatrywanego zwolnienia. – Norma prawna statuująca zwolnienie podatkowe, a więc mająca charakter wyjątku, musi być interpretowana ściśle, gdyż niedopuszczalne jest stosowanie przy jej interpretacji wykładni.
3. Zapewnienie „dachu nad głową
Warto podkreślić, że organy podatkowe stoją na stanowisku, iż warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”.
Zdaniem fiskusa, nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób np. dzieci. Same deklaracje podatników o nabyciu lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe podkreślają, że mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości.”
r.pr. Tomasz Momot
MKM Lawyers Kancelaria Prawna
Źródło:
News
Uproszczone zasady zatrudniania cudzoziemców z Ukrainy
„Ze względu za konflikt zbrojny na terytorium Ukrainy powstała pilna potrzeba uregulowania statusu osób, które wjechały na teren RP począwszy od 24.lutego 2022 roku.
Dnia 12 marca 2022 roku weszła w życie z mocą wsteczną od 24 lutego 2022 roku ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (dalej: „u.p.o.u.”).
Specustawa u.p.o.u. ma charakter lex specialis w stosunku do istniejących aktów prawnych w obszarze migracji i azylu, w szczególności ustawy z 12 grudnia 2013 roku o cudzoziemcach (dalej: „u.o.c.”), oraz ustawy z 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej: „u.p.z.i.r.”). W praktyce zatem cudzoziemiec weryfikujący swoje prawo do pracy oraz prawo pobytu w Polsce w pierwszej kolejności będzie poszukiwał swoich uprawnień w u.p.o.u., a dopiero w dalszej kolejności w przepisach ogólnych.
1. Podleganie przepisom Specustawy u.p.o.u.:
Specustawa u.p.o.u. przewiduje podstawę prawną uznania pobytu obywatela Ukrainy za legalny w okresie 18 miesięcy licząc od dnia 24 lutego 2022 roku, w sytuacji kiedy wjechał on legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Ukrainy, do dnia określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów i zadeklaruje zamiar pozostania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ważne!
26 marca 2022 roku została opublikowana ustawa z 23 marca 2022 roku o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, która uwzględnia podleganie przepisom u.p.o.u. przez wszystkich obywateli Ukrainy, którzy znajdą się w Polsce w związku z wojną w tym kraju, bez względu na trasę podróży, która prowadziła ich do Polski. Ustawa weszła w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od 24 lutego 2022 roku.
Rozwiązania dotyczące uznania pobytu za legalny nie będą miały zastosowania do obywateli Ukrainy posiadających zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenie na pobyt czasowy, status uchodźcy, ochronę uzupełniającą, zgodę na pobyt tolerowany oraz którzy złożyli w Polsce wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej lub w imieniu których takie wnioski zostały złożone lub zadeklarowali zamiar złożenia wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej w Polsce. W takim przypadku zasady pobytu w Polsce nie zmieniają się.
Od początku na zasadzie wyjątku od wymogu bezpośredniego wjazdu do Polski, przepisy u.p.o.u. były stosowane do obywateli Ukrainy posiadających Kartę Polaka lub będących członkiem najbliższej rodziny takiej osoby przybyłych do Polski 24.02.2022 r. lub później z dowolnego kraju.
Specustawa u.p.o.u. przewiduje również wyjątek w zakresie stosowania jej przepisów do obywateli innych niż Ukraina krajów. Osoby nieposiadające obywatelstwa Ukrainy, Polski lub innego państwa UE, będące małżonkami obywatela Ukrainy i przybyłe do Polski 24 lutego 2022 roku lub później, z terytorium Ukrainy, na podstawie przepisów u.p.o.u. są traktowani jak obywatele Ukrainy. Przepisy stosuje się także do dzieci urodzonych w Polsce przez matki, które podlegają przepisom u.p.o.u.
Obywatela Ukrainy, który korzysta z przepisów u.p.o.u. uznaje się za osobę korzystającą w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej w rozumieniu ustawy z 13 czerwca 2003 roku o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obywatelowi Ukrainy jako osobie korzystającej w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej, przysługują uprawnienia określone w u.p.o.u.
2. Wjazd bez wymaganych dokumentów:
Obywatele Ukrainy posiadający paszporty biometryczne wjechali do Polski na podstawie przepisów ogólnych, które zezwalają na ruch bezwizowy przez 90 dni w ciągu kolejnych 180 dni, otrzymując pieczątkę w paszporcie potwierdzającą datę wjazdu i miejsce przekroczenia granicy.
W przypadku, gdy wjazd z Ukrainy do Polski na zasadach ogólnych był niemożliwy, np. ze względu na brak paszportu biometrycznego, wjazd do Polski jest możliwy w oparciu o zgodę Komendanta Straży Granicznej. Zgoda Komendanta może zostać zastosowana także wobec wszystkich osób, w tym małoletnich, które nie posiadają odpowiednich dokumentów wjazdowych.
Zgodnie z przepisami taka osoba może przebywać w Polsce na tej podstawie przez 15 dni. Obecnie jednak po upływie tego terminu pobyt zostaje przedłużony, a do cudzoziemca stosuje się przepisy wynikające z u.p.o.u.
Osoby, które wjechały bez zarejestrowania wjazdu przez Komendanta Straży Granicznej (nie mają stempla w paszporcie ani innego dokumentu potwierdzającego wjazd do Polski), muszą udać się do najbliższego urzędu gminy lub miasta w ciągu 90 dni, aby zarejestrować swój wjazd. Procedura rejestracji wjazdu połączona jest z procedurą uzyskania numeru PESEL.
Rejestracja w urzędzie gminy nie jest warunkiem legalności pobytu w Polsce. Jednak bez jej dokonania niektórzy cudzoziemcy mogą mieć trudności z potwierdzeniem swojego statusu w Polsce, w tym legalności pobytu.
3. Kontynowanie legalnego pobytu:
Po 9 miesiącach od wjazdu do Polski, obywatel Ukrainy podlegający przepisom u.p.o.u. będzie uprawniony do złożenia wniosku o udzielenie jednorazowego zezwolenia na pobyt czasowy. Zezwolenie zostanie udzielone na okres 3 lat.
Wyjazd z terytorium Polski na okres dłuższy niż 1 miesiąc pozbawia prawa do legalnego pobytu na podstawie powyższych rozwiązań. Przed każdą podróżą obywatel Ukrainy musi również ustalić przepisy wjazdowe kraju celu podróży. Jest to istotne, gdyż cudzoziemiec otrzyma zezwolenie na pobyt w Polsce (kartę pobytu) nie wcześniej niż po 9 miesiącach. Do tego czasu obywatel Ukrainy nie będzie posiadał odpowiedniego dokumentu uprawniającego do przekraczania granicy.
W dniu 1 lipca 2022 roku weszła w życie ustawa z 8 czerwca 2022 roku o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw, na mocy której wprowadzono przepis wyłączający stosowanie powyższej zasady do osób kierowanych do wykonywania pracy lub usług poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty prowadzące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Nadanie numeru PESEL:
Obywatele Ukrainy podlegający u.p.o.u., mają prawo do uzyskania numeru PESEL według nowej procedury. Otrzymanie numeru PESEL jest warunkiem otrzymania świadczeń socjalnych określonych w u.p.o.u. Numer PESEL będzie również numerem podatkowym cudzoziemca.
Wniosek o nadanie numeru PESEL można złożyć w dowolnym urzędzie gminy. Wnioski o nadanie numeru PESEL w imieniu dzieci składa jeden z rodziców. W przypadku, gdy dziecko przebywa w Polsce bez rodziców, wniosek składa opiekun. Do wniosku należy dołączyć:
- kolorowe zdjęcie w rozmiarach 35 x 45 mm – format zdjęcia paszportowego,
- dokument potwierdzający tożsamość cudzoziemca – np. paszport, Kartę Polaka, ukraiński dowód osobisty lub inny dokument ze zdjęciem umożliwiający ustalenie tożsamości,
- w przypadku osób poniżej 18 roku życia – dokumentem potwierdzającym tożsamość może być także akt urodzenia,
jeżeli cudzoziemiec nie posiada żadnego z dokumentów potwierdzających tożsamość, będzie musiał złożyć oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej o prawdziwości danych osobowych.
5. Prawo do pracy w Polsce:
Wszyscy obywatele Ukrainy przebywający legalnie bez względu na datę wjazdu do Polski, którzy nie złożyli wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, otrzymują prawo do pracy bez obowiązku uzyskiwania zezwolenia na pracę. Przepis odwołuje się zatem nie tylko do obywateli Ukrainy beneficjentów u.p.o.u., ale także do wszystkich osób będących obywatelami Ukrainy przebywającymi legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W praktyce będą to osoby, które przebywają w Polsce legalnie na podstawie polskiej wizy lub polskiej karty pobytu, na podstawie ważnej wizy lub ważnej karty pobytu wydanych przez inny kraj strefy Schengen lub na podstawie ruchu bezwizowego albo 15-dniowej zgody Komendanta Straży Granicznej na wjazd.
W szczególności, nie ma znaczenia długość planowanego w Polsce pobytu, czy obywatel Ukrainy przybył do Polski przed, czy po 24 lutego 2022 roku, ani czy jego wjazd ma jakikolwiek związek z wojną w Ukrainie.
Należy uznać, że przesłankę „legalnego przebywania w Polsce” spełniają również osoby, które przebywają w Polsce po wygaśnięciu swoich pierwotnych tytułów pobytowych na podstawie przepisów uprawniających ich do kontynuowania pobytu w Polsce, np. tzw. „fikcji covidovej” mimo braku ważnego dokumentu pobytowego w związku z tym, że ich pobyt w tym czasie „uznaje się za legalny” lub „uważa się za legalny”.
Aby skorzystać z tego rozwiązania, podmiot powierzający wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy jest obowiązany w terminie 14 dni od dnia podjęcia pracy przez obywatela Ukrainy powiadomić za pośrednictwem systemu teleinformatycznego – praca.gov.pl powiatowy urząd pracy właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu o powierzeniu wykonywania pracy temu obywatelowi Ukrainy o powierzeniu mu pracy. Od 15 lipca 2022 roku weszły w życie przepisy nowelizacji specustawy u.p.o.u. rozszerzające katalog informacji, które należy podać przy składaniu powiadomienia o zatrudnieniu obywatela Ukrainy.
Zgodnie z nowymi zasadami, oprócz zgłoszenia podjęcia pracy, podmiot powierzający wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy będzie obowiązany dodatkowo wskazać wysokość wynagrodzenia – stawkę miesięczną lub godzinową, a także wymiar czasu pracy lub liczbę godzin pracy w tygodniu lub w miesiącu oraz liczbę wszystkich osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę i umów cywilnoprawnych według stanu na dzień 23 lutego 2022 roku oraz na dzień złożenia powiadomienia. Bez uzupełnienia o dodatkowe dane, powiadomienie nie będzie mogło być złożone.
Korzystanie z omawianego prawa do pracy nie jest uzależnione od uzyskania numeru PESEL, zarówno w nowej procedurze na podstawie przepisów u.p.o.u., jak i obowiązujących przepisów ogólnych.
Ze względu na zmianę brzmienia przepisów u.p.o.u., zmiana warunków zatrudnienia wskazanych w powiadomieniu (np. zmiana wymiaru czasu pracy) wymagać będzie od pracodawcy złożenia ponownego zawiadomienia.
Ze względu na sposób sformułowania przepisów należy wnioskować, że obywatele innych krajów będących małżonkami obywateli Ukrainy, do których przepisy u.p.o.u. stosuje się odpowiednio i wjechali z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi, tzn. 24.02.2022 r. lub po tej dacie, również otrzymują swobodny dostęp do rynku pracy w Polsce, pod warunkiem, że nie złożyli wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
Pewne kontrowersje może budzić sposób sformułowania przepisu, który nie wyjaśnia czym jest „praca” w rozumieniu u.p.o.u. W tym miejscu należy posiłkowo stosować przepisy ustawy u.p.z.i.r. i użyty termin intepretować szeroko. Pracą będzie zatem podjęcie jakiejkolwiek działalności zarobkowej bez względu na formę zawartej umowy, jak również wszelka inna forma działalności, która wymaga zezwolenia na pracę. Wykładnia przepisów prowadzi do wniosku, że obywatel Ukrainy oddelegowany do pracy w Polsce, który potrzebował zezwalania na pracę typ C, obecnie nie wymaga zezwolenia. Wyzwaniem może okazać się praktyczne skorzystanie z tego zwolnienia, bowiem formularz dostępny na stronie praca.gov.pl wymaga wskazania numeru NIP oraz REGON. Zagraniczny pracodawca oddelegowujący pracownika do Polski zwykle nie ma potrzeby ubiegania się w Polsce o numer NIP czy REGON. Być może intencją ustawodawcy było wyłącznie umożliwienie swobodnego dostępu do rynku pracy osobom zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę lub umowę zlecenia (zezwolenia na pracę typ A), nie mniej zamysł ten nie znajduje odzwierciedlenia w przepisach.
Oznacza to również, że obywatel Ukrainy, który przebywał dotąd w Polsce legalnie, nie potrzebuje już zezwolenia na pracę typ B w przypadku pełnienia funkcji członka zarządu czy prokurenta. Polska spółka, w której zarządzie znajdzie się obywatel Ukrainy z łatwością dokona niezbędnego zgłoszenia.
Niezależnie od opisanych powyżej kwestii imigracyjnych, zatrudnienie obywateli Ukrainy nie różni się od zatrudnienia obywateli polskich. W szczególności, w przypadku zawarcia umowy o pracę, pracodawca powinien dopełnić wszelkich innych formalności, takich jak zgłoszenie takiej osoby do ubezpieczenia społecznego, szkolenie w zakresie BHP oraz badanie wstępne medycyny pracy.
Obywatelstwo nie może być okolicznością, według której różnicujemy wynagrodzenie takich pracowników. Z tego powodu obywatele Ukrainy powinni otrzymywać takie samo wynagrodzenie jak obywatele polscy, oczywiście biorąc pod uwagę rodzaj wykonywanej pracy, umiejętności oraz doświadczenie zawodowe.
6. Założenie jednoosobowej działalności gospodarczej:
Wszyscy obywatele Ukrainy przebywający legalnie, zarówno na podstawie przepisów u.p.o.u. jak i ogólnych zasad u.o.c. otrzymują również prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na takich samych zasadach jak obywatele polscy pod warunkiem uzyskania numerem PESEL oraz wpisu do CEiDG.
Możliwość prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej zostaje tym samym rozszerzona o nową grupę cudzoziemców. Dotychczas wymogiem otwarcia jednoosobowej działalności gospodarczej było posiadanie m.in. statusu rezydenta długoterminowego UE, pobytu stałego oraz wizy Poland Business Harbour. Obecnie, obywatel Ukrainy przebywający w Polsce legalnie może to zrobić bez obowiązku uzyskiwania dodatkowych zgód czy zezwoleń.
Przedsiębiorca, który zamierza podpisać umowę serwisową z obywatelem Ukrainy prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą nie musi weryfikować praw do jej utworzenia przez cudzoziemca. Zachodzi domniemanie, że osoba, która utworzyła działalność miała do tego prawo, co zostało zweryfikowane przy dokonywaniu wpisu do CEiDG.
W przypadku gdy pobyt przedsiębiorcy – obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przestanie być legalny na podstawie u.p.o.u. lub u.o.c., przedsiębiorca podlega wykreśleniu z CEIDG.
7. Zatrudnianie obywateli Ukrainy w jednostkach samorządu terytorialnego:
Przepisy u.p.o.u. uprawniające obywateli Ukrainy do pracy w Polsce bez zezwolenia na pracę rozciągają się na obywateli Ukrainy, którzy zamierzają podjąć pracę w jednostkach samorządu terytorialnego. Należy pamiętać, że w przypadku cudzoziemców posiadanie podstawy do legalnego wykonywania pracy na stanowisku pracownika samorządowego, to nie jedyny wymóg, który należy spełnić.
Zgodnie z ustawą z 21 listopada 2008 roku o pracownikach samorządowych, zatrudnienie cudzoziemca na stanowisku pracownika samorządowego jest możliwe pod warunkiem, że:
- praca cudzoziemca nie polega na bezpośrednim lub pośrednim udziale w wykonywaniu władzy publicznej i funkcji mających na celu ochronę generalnych interesów państwa; oraz
- cudzoziemiec posiada znajomość języka polskiego potwierdzoną dokumentem określonym w przepisach o służbie cywilnej.
Specustawa u.p.o.u. wymienia przypadki, w których spełnianie powyższych wymagań nie musi być spełnione. Obywatele Ukrainy objęci jej przepisami mogą podejmować pracę na następujących stanowiskach:
- wychowawców oraz opiekunów dziecięcych w instytucjonalnych formach pieczy zastępczej – za zgodą wojewody oraz odpowiednio starosty lub marszałka województwa;
- psychologów w instytucjonalnych formach pieczy zastępczej – za zgodą wojewody oraz odpowiednio starosty lub marszałka województwa,
- pedagogów w instytucjonalnych formach pieczy zastępczej – za zgodą wojewody oraz odpowiednio starosty lub marszałka województwa,
- osób pracujących z dziećmi w placówkach wsparcia dziennego – za zgodą odpowiednio wójta lub starosty,
- psychologów w placówkach wsparcia dziennego – za zgodą odpowiednio wójta lub starosty,
- pedagogów w placówkach wsparcia dziennego – a zgodą odpowiednio wójta lub starosty;
- psychologów u organizatorów rodzinnej pieczy zastępczej – za zgodą odpowiednio wójta lub starosty,
- pedagogów u organizatorów rodzinnej pieczy zastępczej – za zgodą odpowiednio wójta lub starosty.
Nowelizacja specustawy u.p.o.u. rozszerzyła katalog osób mogących podjąć zatrudnienie jako pomoc nauczyciela. Od 1 lipca 2022 roku na tym stanowisku mogą być zatrudnione wszystkie osoby nieposiadające obywatelstwa polskiego, jeżeli posiadają znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w stopniu umożliwiającym pomoc uczniowi (nie trzeba poświadczać znajomości), który nie zna języka polskiego albo zna go na poziomie niewystarczającym do korzystania z nauki. W przypadku innych stanowisk wymagane jest spełnienie zasad ogólnych.
Uwaga!
Z dniem 15 kwietnia 2022 roku z mocą od 24 lutego 2022 roku weszła w życie ustawa z 8 kwietnia 2022 roku o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw, która dodała art. 23a do ustawy z 12 marca 2022 roku o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa. Nowo dodany art. 23a wprowadził możliwość zatrudniania obywateli Ukrainy na stanowiskach pomocniczych i obsługi w administracji bez konieczności potwierdzenia znajomości języka polskiego.”
r.pr. Tomasz Momot
MKM Lawyers Kancelaria Prawna
Źródło:
News
Zezwolenie na nabycie nieruchomości przez cudzoziemca
Jeżeli jesteś cudzoziemcem spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Szwajcarii i zamierzasz nabyć w Polsce prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości – koniecznie uzyskaj zezwolenie – dowiedź się, jak możesz to zrobić – i skorzystać z pomocy profesjonalistów
1. Jak załatwić sprawę?
Sprawę można załatwić:
- osobiście,
- korespondencyjnie.
2. Co należy wiedzieć?
Kto powinien ubiegać się o uzyskanie zezwolenia na nabycie nieruchomości?
Cudzoziemiec spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego (obszar ten tworzą kraje Unii Europejskiej, Islandia, Liechtenstein i Norwegia) albo Szwajcarii, który zamierza nabyć nieruchomość w Polsce powinien uzyskać wcześniej zezwolenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Przez cudzoziemca rozumiemy:
- osobę fizyczną, która nie posiada polskiego obywatelstwa,
- osobę prawną, z siedzibą za granicą,
- nieposiadającą osobowości prawnej spółkę osób wymienionych wyżej, mającą siedzibę za granicą, utworzoną zgodnie z ustawodawstwem państw obcych,
- osobę prawną i spółkę handlową nieposiadającą osobowości prawnej mającą siedzibę na terytorium Polski, kontrolowaną bezpośrednio lub pośrednio przez osoby lub spółki wymienione wyżej.
Jeśli jesteś obywatelem lub przedsiębiorcą z siedzibą na terytorium jednego z państw – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Szwajcarii (niezależnie od pochodzenia kapitału), od 1 maja 2016 roku nie potrzebujesz zezwolenia na nabycie jakiejkolwiek nieruchomości, w tym również nieruchomości rolnych i leśnych.
Jakie są warunki wydania zezwolenia?
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji udzieli zezwolenia tylko na podstawie wniosku. Zezwolenie zostanie wydane, jeśli nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie będą sprzeciwiać się temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa.
Aby dostać zezwolenie, udowodnić należy więzi z Polską. Należy więc wykazać, że:
- ma się polską narodowość lub pochodzenie,
- ma się żonę lub męża, którzy są obywatelami polskimi,
- posiada się zezwolenie na pobyt:
- czasowy (nie dotyczy to zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi lub ze względu na okoliczności wymagające krótkotrwałego pobytu cudzoziemca w Polsce), lub
- stały, lub
- rezydenta długoterminowego UE,
- jest się członkiem zarządu kontrolowanej spółki handlowej,
- prowadzi się w Polsce działalność gospodarczą lub rolniczą, zgodnie z przepisami prawa polskiego.
Należy pamiętać, że powierzchnia nabywanych nieruchomości na potrzeby życiowe nie może przekroczyć 0,5 ha.
Jeśli cudzoziemiec jest przedsiębiorcą i nabywa nieruchomość w celu prowadzenia działalności gospodarczej, to zobowiązany jest wykazać, że nabycie nieruchomości wiąże się z rzeczywistymi potrzebami, które wynikają z charakteru prowadzonej działalności gospodarczej lub rolniczej. Pamiętać należy, że jeżeli zamiar nabycia dotyczy nieruchomości rolnej, to reguluje to dodatkowo ustawa z 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego.
Kiedy zezwolenie nie jest potrzebne?
Zezwolenie nie jest potrzebne jeżeli nabywany jest:
- tzw. samodzielny lokal mieszkalny – jest to lokal, który składa się z pokoi oraz pomieszczeń pomocniczych (np. kuchnia, łazienka) i zapewnia odpowiednie warunki mieszkaniowe. Do takiego lokalu mogą też należeć m.in.: piwnica lub strych, nawet jeśli nie znajdują się bezpośrednio obok niego,
- lokal lub udział w lokalu przeznaczonym na garaż – jeśli jako nabywca lub właściciel nieruchomości lub samodzielnego lokalu mieszkalnego cudzoziemiec zamierza mieć garaż, aby zapewnić sobie odpowiednie warunki mieszkaniowe,
- nieruchomość – gdy cudzoziemiec mieszka w Polsce co najmniej 5 lat od uzyskania zezwolenia na pobyt stały lub na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
- nieruchomości, które wejdą w skład wspólnoty majątkowej – tak dzieje się wtedy, gdy masz żonę lub męża z obywatelstwem polskim i mieszkasz w Polsce co najmniej 2 lata od uzyskania zezwolenia na pobyt stały lub na pobyt rezydenta długoterminowego UE,
- nieruchomość od osoby, która jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5 lat i cudzoziemiec w dniu nabycia jest uprawniony do dziedziczenia po tej osobie (np. córka, syn lub wnuk nabywa nieruchomość od matki, ojca lub dziadków),
- nieruchomość jako wierzyciel hipoteczny (bank) – gdy cudzoziemiec przejmuje nieruchomość na własność po nieudanej licytacji w postępowaniu egzekucyjnym.
Należy pamiętać, że zezwolenie na nabycie nieruchomości jest niezbędne również we wskazanych wyżej przypadkach, jeśli nabycie dotyczy nieruchomości położonej w strefie nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni większej niż 1 ha.
Kiedy nie otrzymasz zezwolenia?
Cudzoziemiec nie otrzyma zezwolenia w przypadku:
- przekształcenia spółki handlowej,
- gdy nabywa nieruchomość na podstawie tzw. dziedziczenia ustawowego zgodnego z przepisami kraju, z którego pochodzi. Jeśli w kraju pochodzenia nie ma tego rodzaju dziedziczenia, to obowiązuje prawo polskie.
Zaistnienie jednej z ww. sytuacji powoduje, że w ogóle nie stosujemy przepisów ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców na terytorium Polski, tzn., że nie jest konieczne zezwolenie ministra na nabycie nieruchomości w ww. przypadkach.
W Polsce dziedziczenie ustawowe występuje wtedy, gdy osoba zmarła nie zostawiła testamentu lub jest on nieważny, albo gdy określone do dziedziczenia osoby odrzucają spadek lub nie mogą go przyjąć.
Jeśli cudzoziemiec należ do tzw. kręgu spadkobierców ustawowych, to może skorzystać z dziedziczenia testamentowego. Jest to zatem możliwe, jeżeli zgodnie z polskim prawem nie jest m.in. dzieckiem, wnukiem, rodzicem lub dalszym krewnym zmarłego (np. dziadkowie, pasierbowie, ciotki, wujowie). W takiej sytuacji, jeśli nastąpi nabycie nieruchomości na podstawie testamentu, konieczne jest złożenie wniosku o zezwolenie na jej nabycie. Jest na to 2 lata od dnia otwarcia spadku. Jeśli nie zostanie to zrobione, to nieruchomość lub prawo wieczystego użytkowania przypadnie osobom dziedziczącym spadek zgodnie z polskim prawem.
Wniosek o promesę
Jeśli cudzoziemiec zamierza nabyć nieruchomość, może również postarać się o tzw. promesę. Jest to przyrzeczenie wydania zezwolenia. Należy złożyć wniosek, aby ją uzyskać. Wniosek należy złożyć przed nabyciem nieruchomości.
Uzyskanie promesy nie zwalnia z obowiązku uzyskania zezwolenia. Ważność promesy to rok od dnia jej wydania. Dokument określa warunki, jakie należy spełnić, aby ubiegać się o zezwolenie.
3. Czas na załatwienie sprawy?
Postępowanie w sprawie można zainicjować w dowolnym momencie, pamiętając jednak, żeby złożyć wniosek odpowiednio wcześnie, tak, aby decyzja mogła być podjęta przed końcem terminu oświadczenia woli zbycia nieruchomości oraz ważności karty pobytu (jeżeli potwierdza ona więzi z Polską).
___________________________________
4. Podsumowanie:
Zachęcamy do skorzystania z usług MKM Lawyers Kancelarii Prawnej w procesie zabiegania się o zezwolenie na nabycie nieruchomości.
r.pr. Tomasz Momot
MKM Lawyers Kancelaria Prawna
Źródło: https://www.biznes.gov.pl/pl/opisy-procedur/-/proc/209
News
Zadośćuczynienie za naruszenie więzi rodzinnej – nowe przepisy
1. Przepisy dotyczące zadośćuczynienia za naruszenie więzi rodzinnej weszły w życie.
„Nowelizacja Kodeksu cywilnego wprowadzająca taki przepis została uchwalona w czerwcu bieżącego roku. Zmiana była inicjatywą ustawodawczą prezydenta Andrzeja Dudy.
Zagadnienie to dotyczy przede wszystkim przypadków utraty więzi rodzinnej w następstwie stanu śpiączki pourazowej poszkodowanego lub stanu wegetatywnego. Ciężkie i trwałe uszkodzenie ciała powoduje w takich przypadkach niemożność nawiązywania lub kontynuowania więzi rodzinnej. Po stronie członków najbliższej rodziny poszkodowanego powstaje silna i długotrwała trauma” – wskazywała Kancelaria Prezydenta.
KPRP kierując w kwietniu propozycje tej zmiany do Sejmu podkreślała, że potrzeba zmiany w tym zakresie wynika z rozbieżności w orzecznictwie sądowym. Dominującą linią orzeczniczą było bowiem zasądzanie przez sądy zadośćuczynienia najbliższym członkom rodziny poszkodowanego za krzywdę w postaci zerwanej więzi rodzinnej, jednak zdarzają się przypadki odmowy prawa do tego rodzaju zadośćuczynienia.
2. Aktualny stan prawny.
Zadośćuczynienie za naruszenie więzi rodzinnej przewiduje art. 446² k.c., który wszedł w życie 19 września 2021 r. Zgodnie z założeniem prawodawcy, celem nowej regulacji jest ustanowienie prawidłowej podstawy prawnej dla odpowiedzialności cywilnej za krzywdę najbliższych członków rodziny poszkodowanego. Krzywda ma polegać na niemożności nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej z poszkodowanym, z powodu wyrządzenia u poszkodowanego trwałego i ciężkiego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.
Z punktu widzenia nowej regulacji istotne znaczenie miała uchwała 7 sędziów SN z dnia 22 października 2019 r., I NSNZP 2/19, LEX nr 2729318, w której Sąd Najwyższy orzekł, że osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego uszkodzenia ciała lub trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie za zerwanie więzi rodzinnej na podstawie art. 448 k.c. Jednocześnie Sąd Najwyższy wskazał, że w kodeksie cywilnym nie ma podstawy prawnej do zasądzenia tego rodzaju zadośćuczynienia.
3. Rozbieżności w orzecznictwie
Praktyka orzecznicza wcześniej nie dawała też jasnej odpowiedzi, czy sąd może przyznać zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliższym poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu.
W części spraw sądowych zadośćuczynienie dla najbliższego członka rodziny poszkodowanego było zasądzane na podstawie art. 448 k.c. lub na podstawie art. 446 § 4 k.c. poprzez zastosowanie interpretacji rozszerzającej tego przepisu lub poprzez jego zastosowanie w drodze analogii.
Zdarzyły się jednak przypadki prawomocnego oddalenia powództw najbliższych członków rodziny poszkodowanego o zapłatę zadośćuczynienia za zerwanie więzi rodzinnej. Tego rodzaju rozstrzygnięcia są uzasadniane tym, że zadośćuczynienie za zerwanie więzi rodzinnej nie może być dochodzone ani na podstawie art. 448 k.c., gdyż nie stanowią klasycznego dobra osobistego w rozumieniu art. 23 k.c., ani na podstawie art. 446 § 4 k.c., ponieważ przepis ten dotyczy wyłącznie przypadków krzywdy w następstwie śmierci poszkodowanego.
4. Odpowiedź prawodawcy
W odpowiedzi na powyższy stan, prawodawca uznał, że słusznym jest zapłata zadośćuczynienia, gdy najbliższy członek rodziny dozna poważnego uszczerbku na zdrowiu, skutkującego niemożnością nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej. W tym przypadku krzywda osoby najbliższej jest niewątpliwie zbliżona do krzywdy normatywnie uregulowanej w art. 446 § 4 k.c.
Stąd nowa regulacja przewiduje prawo do zadośćuczynienia, które będzie dotyczyć szczególnie dramatycznych sytuacji, gdy w następstwie ciężkiego i trwałego uszczerbku na ciele lub rozstroju zdrowia (ciężkiego, głębokiego i nieodwracalnego upośledzenia funkcji życiowych) dochodzi do niemożności nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej. Przedmiotem regulacji są przypadki m.in. trwałego stanu śpiączki pourazowej lub stanów wegetatywnych oraz stanów związanych z uszkodzeniem mózgu albo innych przypadków poważnego i nieodwracalnego rozstroju zdrowia, skutkującego zerwaniem więzi rodzinnej z poszkodowanym.
Zdaniem prawodawcy, w tego rodzaju tragicznych sytuacjach, skutek zerwania więzi rodzinnych jest podobny w zakresie do śmierci osoby bliskiej, a cierpienie najbliższego członka rodziny związanego z takim chorym jest dominujące w dłuższym okresie, zaś intensywność poczucia i braku nadziei są nie mniejsze niż trauma związana ze śmiercią.”
Pozdrawiamy
Zespół MKM Lawyers Kancelaria Prawna
Żródło:
News
WAŻNE: Ostatni dzwonek, by odzyskać pieniądze zamrożone w fakturach
„1 stycznia 2022 roku przedawnią się faktury wystawione w 2019 roku. Po tym czasie odzyskanie pieniędzy od dłużników przed sądem stanie się niemożliwe. Nie dotyczy to wszystkich faktur, ale zdecydowanej większości. Należności jednak nie przepadną, jeśli przedsiębiorcy zdecydują się na windykację polubowną. Odzyskanie pieniędzy będzie możliwe, o ile przed końcem roku zawrą z dłużnikiem ugodę, w której uzna on roszczenie.
Ostatnie dane Krajowego Rejestru Długów z końca września br. pokazują, że łączna kwota zadłużenia polskiego biznesu sięga 11,65 mld zł. Średnio przedsiębiorstwo ma do oddania kontrahentom 41,2 tys. zł.
Według statystyk średni okres przeterminowania faktur przekazywanych do odzyskania skrócił się z 222 dni w sierpniu 2020 roku do 180 dni w sierpniu 2021 roku. Oznacza to, że przedsiębiorcy zabiegają o odmrożenie gotówki, która jest im potrzebna na bieżącą działalność, jak pensje pracowników, podatki, raty kredytów i leasingu oraz na inwestycje, m.in. maszyny, powierzchnie magazynowe, systemy IT. Wiele firm ciągle jednak waha się, co zrobić z fakturami, które wkrótce się zdezaktualizują.
———- Płynność finansowa na wagę złota ———-
Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami kodeksu cywilnego faktury wystawione za sprzedaż towarów lub usług przedawniają się z upływem 2 lat, liczonych do końca roku kalendarzowego. Wyjątek stanowi branża transportowa, gdzie okres ten jest krótszy i wynosi rok. Jeśli usługa obejmowała transport międzynarodowy, czas nieco się wydłuża – do roku i trzech miesięcy.
Przedawnienie nie oznacza, że dług znika, lecz nie można go dochodzić przed sądem. Nadal możliwe jest natomiast umieszczenie informacji o zadłużeniu w Krajowym Rejestrze Długów. Jednak im szybciej przystąpi się do windykacji należności, tym większa szansa na odzyskanie pieniędzy. Przedsiębiorcy muszą być świadomi, że to ostatni moment na odzyskanie pieniędzy za sprzedany towar czy usługi zrealizowane w 2019 roku. Aby nie dopuścić do przedawnienia płatności, powinni jak najszybciej zlecić polubowną windykację należności. Dwa miesiące, które zostały do końca roku wystarczą, aby negocjatorzy porozumieli się z dłużnikami i zawarli ugodę, która przerwie bieg przedawnienia. Ugoda oznacza kompromis obu stron, ale warto go wypracować, aby odzyskać pieniądze za swoją pracę.
———- Pieniądze wracają do firmowego obiegu ———-
Rolą działań windykacyjnych jest odzyskanie pieniędzy w jak najkrótszym czasie. Jeśli jednak dłużnik nie podejmie dialogu, nie zareaguje na sankcje, takie jak dopisanie do Krajowego Rejestru Długów, będzie grał na zwłokę, licząc, że roszczenie się przedawni, sporządzany jest pozew, który w imieniu klienta kierowany jest do sądu. Wtedy przedsiębiorca może mieć pewność, że jego roszczenie się nie przedawni.
Wbrew obiegowym opiniom samodzielne wysłanie dłużnikowi wezwania do zapłaty nie przerywa biegu przedawnienia. Umożliwia to jedynie właśnie czynność dokonana przed sądem, czyli złożenie pozwu o zapłatę lub wezwanie do próby ugodowej. Jeśli jednak mimo wezwania dłużnik będzie się opierał, konieczne jest wszczęcie postepowania sądowego.
Ostatnie dostępne dane Związku Przedsiębiorstw Finansowych pokazują, że wartość wszystkich przeterminowanych zobowiązań na koniec I kwartału 2021 roku wyniosła blisko 132 mld zł. Tylko w latach 2017–2019 działania windykacyjne przywróciły do ponownego obrotu pieniądze z faktur o wartości 17,1 mld zł.
———- Windykacja na własną rękę – krępująca i nieskuteczna ———-
Przeprowadzona w lipcu 2018 roku nowelizacja przepisów, m.in. Kodeksu cywilnego i ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych, przesunęła termin przedawnienia długów, związanych z działalnością gospodarczą, a dotyczących m.in. umów sprzedaży, świadczenia usług i o dzieło, na ostatni dzień roku kalendarzowego, w którym przypada to przedawnienie. Przykładowo: przedsiębiorca sprzedał towar 10 sierpnia, a termin wymagalności zapłaty przypadał 10 września. Kontrahent nie uregulował jednak faktury. Według zmodyfikowanych przepisów dług przedawni się z końcem 2021 roku – z wyjątkiem branży transportowej.
Działania windykacyjne powierzone profesjonalnemu podmiotowi skupiają się na działaniach, które mają przekonać dłużnika-przedsiębiorcę do szybkiej spłaty zobowiązań lub zaproponowanie takiego rozwiązania, które zaakceptuje wierzyciel, np. spłaty należności w ratach.
Wyniki badania „Relacje między kontrahentami po zleceniu windykacji” wskazują, że mimo rosnącej świadomości na temat profesjonalnej windykacji, wiele firm próbuje odzyskać pieniądze na własną rękę. Metody, jakie wybierają, różnią się w zależności od ich wielkości. W większości najpierw wysyłają kontrahentowi wezwanie do zapłaty – robi tak 80 proc. mikrofirm, 75 proc. średnich i 65 proc. małych przedsiębiorstw. Równolegle najmniejsze podmioty próbują też samodzielnych negocjacji (59 proc.), podczas gdy do rozmów z dłużnikami siada niespełna co 3. średnie przedsiębiorstwo.
Jeśli działania podejmowane na własną rękę przed przedsiębiorców spaliły na panewce, warto, aby rozważyli oni skierowanie spraw do profesjonalnej obsługi. Dwa miesiące, które zostały do końca roku to już ostatni dzwonek, aby zabezpieczyć roszczenia z 2019 roku, których do tej pory nie udało się wyegzekwować”.
Pozdrawiamy
Zespół MKM Lawyers Kancelaria Prawna
Źródło: